De knappe Katie is het spuugzat dat haar man, burgemeester Baljon, haar alleen nog maar ziet als de vrouw die zijn schoenen poetst. Na het wittebrood bleek zijn libido al gauw kleiner te zijn dan zijn ego. Zijn aandacht richt hij liever op de grootscheepse sloop- en bouwplannen die hij de burgerij door de strot wil duwen. Nu moet er zo nodig op het aardige stadspleintje een casino en een duur hotel komen.

Die dag komt een investeerder, een Sjeik uit een ver olieland, een contract tekenen. Oli ben Oli heet een zeer preuts en ingetogen type te zijn die in zijn land elk vrouwelijk bloot heeft verboden.

Katie is niet alleen knap, ze is ook slim. Van de verliefdheid van Tuk, een losbol op doorreis, maakt ze gebruik door hem als Sjeik te laten fungeren. Maar deze Tuk speelt een zuipende vrouwen versierende Sjeik die zich beroemt op zijn vele bastaarden en die alleen met een echte man zaken wil doen. Baljon heeft grote moeite te bewijzen dat hij ook een echte man is, al heeft Katie op een heel ludieke manier hem wel veel “bastaards” bezorgd die allen zijn felrode neus hebben “overgeërfd”.

Tuk komt van een koude kermis thuis als hij al te vrijpostig wordt. Baljon neemt dit niet en mept hem, Sjeik of geen Sjeik, de stad uit. Katie vindt zijn jaloezie prachtig. Haar succes wordt volledig als blijkt dat de echte Sjeik de taferelen al enige tijd heeft geobserveerd. Heftig verontwaardigd verscheurt deze het contract boven het eindelijk weer eens vrijende echtpaar.

In menige gemeente komen conflicten voor tussen beleidmakers en de bevolking. In deze toneeltekst is als voorbeeld van een bouwplan van een supercasino en duur hotel op het stadsplein gebruikt. De klucht wordt nog meer hilarisch als een plaatselijk twistpunt wordt toegepast.