Op een verregende camping kamperen twee vrouwen naast elkaar. Cora’s tent is oud en sleets en de camping is haar overbekend. Ze is sinds kort weduwe en probeert zich te bevrijden uit een blikken gevangenis. Haar Willem had maar één passie, het verzamelen van blikken en blikjes. Haar verwerking bestaat uit het leegeten en –drinken van al die blikken en zij vertelt er maar al te graag over.

Die stortvloed van vertrouwelijkheden stuit de carrièrevrouw Ireen aanvankelijk tegen de borst. Zij is veel geslotener en stopt haar verleden liever diep weg. In een gloednieuwe tent wacht ze ongeduldig op haar nieuwe relatie die onverwacht lang wegblijft.

Toch ontstaat er een spannend contact tussen deze tegenpolen als Ireen het mobieltje van Cora nodig heeft en deze op haar beurt Ireen in weet te schakelen bij het consumeren van de inhoud van diverse  blikken. Een contact dat beiden leert dat niet “blik op oneindig en verstand op nul” maar dat “blik op eindig en koppie erbij” een open toekomst biedt.