Roos gaat in de stad studeren en heeft een zolderkamer gevonden. Ze neemt haar ouders mee vierhoog de trap op om hen van de geschiktheid te overtuigen. Vooral het hoge grote raam vindt zij geweldig. Moeder Inge echter schrikt van de kale en vuile ruimte en ergert zich aan de nog aanwezige spullen van de vorige bewoner. Vader Paul onderzoekt de kwaliteit van de elektrische bedrading op brandgevaar, maar is in gedachte op de zaak. Juist die dag zou er een beslissing vallen over een reorganisatie. Helaas heeft zijn smartphone hier geen bereik. Hij mag de vaste telefoon van hospita Ans gebruiken maar hoort enkel berichten die hem verontrusten.

Inge en Roos ruziën over de inrichting en Paul hoort van Ans een triest verhaal over de vorige bewoner, een depressieve violist, die verongelukt is. Ans heeft een relatie met hem gehad en heeft zijn viool geërfd.

Paul wil zijn dochter laten zien wat zij bij brand moet doen. Ondanks protesten klimt hij uit het raam de goot in. Op dat moment is er weer telefoon van de zaak en Inge neemt die aan. Ze vertelt haar nerveuze man dat niet hij maar zijn collega tot chef is benoemd. Pauls wereld stort in en hij weigert weer binnen te komen. Inge en Roos raken in paniek en verwijten vliegen over en weer.

Ans stormt de kamer in en rukt hem resoluut naar binnen. Daar scheldt zij hem uit voor alles wat lelijk is. Inge neemt Roos mee naar beneden. Bij zo’n mens en in zo’n kamer laat je je dochter niet wonen. Ans bekent Paul dat haar violist destijds uit dat raam was gesprongen. Paul vertelt haar van zijn teleurstellingen. Op haar advies belt hij de zaak en lucht eens lekker zijn hart.
Om zichzelf te hervinden huurt hij de kamer. Ans geeft hem de viool van haar violist als gebaar van vriendschap.