Izebach is de koningin, ze heeft drie kinderen, een groot land, ijverige dienaren en een grappige nar. Toch is er iets niet in orde. Izebach lacht nooit meer. In het paleis is het daarom maar beter niet te lachen. Maar dat is moeilijk voor vrolijke koninginnekinderen!

Izebach zegt dat haar lach gestolen is. Haar Spion laat haar geloven dat haar Lach in het Buitenland is. Ze stuurt daarom haar Minister en de Generaal met zijn soldaten erop uit om hem terug te veroveren.
De valse Spion krijgt haar zover dat ze haar eigen kinderen wantrouwt. Als die een slappe lachbui hebben, verbant ze Drip, Drup en Drop uit het paleis. Als heel jonge soldaten gaan ze mee naar het Buitenland.

Spion steeds meer de macht over. En Izebach wordt al somberder, ze mist haar kinderen.
Op een dag komen haar Minister en Generaal terug met enthousiaste verhalen over het vrolijke buitenland. Maar de Lach van Izebach? Nee, die is niet gevonden.

Drie jonge soldaatjes Drip, Drup en Drop komen ook terug. Zij hebben door wat Spion in zijn schild voert en jagen hem angst aan door voor spook te spelen. Ook voor Izebach valt hij nu door de mand en hij wordt in de slotgracht gekieperd. De koningin herkent haar kinderen.

Maar nog kan ze niet lachen. Pas als de drie haar een spiegel als cadeau geven wordt dat anders. Pas als zij daarin haar droevige beeltenis ziet breekt de ban. Zij vindt haar lach terug.