Een sprookjesachtig avontuur in 9 korte scènes, te spelen door volwassenen en/of kinderen, een groep van minimaal 16 personen.

Pieter Prins kent alle sprookjes uit een oud boek. Van één sprookje, die van Doornroosje, zijn bijna alle bladzijden weg. Dat maakt hem nieuwsgierig. Hij reist naar Pijnpunt, op die rots vol doornstruiken zou haar paleis zijn. Bij het klimmen komt hij niet ver, hij bezeert zich. De oude Fee Doeze verbindt zijn wonden. Ze is blij, de honderd jaar slaap zijn voorbij, en daar is een Prins die Roosje wakker kan maken. Dat wil Pieter wel, maar eerst moet hij weten wat er honderd jaar geleden gebeurd is.

De Fee tovert Pieter om in een grote kikker, zo kan hij in een razend snel tempo meemaken wat daar vroeger gebeurd is. Hij is dan ook de kikker die het ouderloze koningspaar de geboorte van een dochter voorspelt. Hij maakt het geboortefeest mee maar ook de vloek van de boze Fee Grizella en de verzachtende wens van Fee Doeze. Ook is hij bij het verjaardagsfeest van Roosje en ziet daar hoe mooi ze is. Maar ook merkt hij dat ze zich prikt aan Grizella’s spinnenwiel. De Prinses en alle anderen in en om het paleis vallen in een diepe slaap.

Terug bij de oude Doeze tovert deze hem terug tot jongeman. Pieter popelt nu Roosje wakker te maken. Hij neemt zijn smartphone mee, hij wil onderweg foto’s maken om te bewijzen dat sprookjes echt bestaan. Even lijkt zijn opdracht te mislukken want Grizella doet een uiterste poging om die te laten mislukken. Maar de kwaadaardige Fee raakt in paniek als zij zichzelf op een foto ziet en vlucht.

De weg naar de torenkamer waar Roosje slaapt is vrij, zenuwachtig probeert Pieter haar wakker te maken. Dit lukt pas door de flits als hij haar al slapend fotografeert. Roosje ontwaakt maar heeft geen idee van de honderd jaar die voorbij zijn. Ze is nog steeds jarig, vindt Pieter een aardige jongen en ze is verrukt als ze zichzelf op de foto ziet. Ze gaan met het wonderapparaat haar ouders en alle anderen uit hun slaap wekken. Het verjaardagsfeest gaat gewoon door en Pieter… Pieter blijft in het sprookje maar niet nadat hij de foto’s op Facebook heeft gezet. Als bewijs dat sprookjes bestaan.