Het regent al weken en de bungalowtent van Cora en Wim is zo lek als een mandje. Natte dagen rijen zich aaneen. De mensen op de camping vragen elkaar hoe lang ze nog moeten. Ook deze vakantie geeft niet dat plezier waar naar uitgekeken is.En deze dag wordt ook geen vrolijke – al is er af en toe een waterig zonnetje – want Cora’s ouders komen op bezoek. Junior wordt gedresseerd hoe zich te gedragen. Het echtpaar ruziet over het te volgen beleid: opa is ook Wims werkgever en Cora vindt dat haar man een betere positie moet ambiëren. De volgende vakantie wil ze wel eens een heuse caravan.Het bezoek wordt een ramp. Opa is pas ontslagen uit het ziekenhuis na een prostaatoperatie. Deze deuk in zijn waardigheid compenseert hij met druk gepraat en flirten met de buurvrouw. Oma is overdreven bezorgd en pijnlijk precies. Wim en Cora sloven zich uit, maar er is alleen maar grootouderlijke aandacht voor Junior, die dan ook danig verwend wordt.De mannen zoeken de gezelligheid in drank en de vrouwen in gebabbel over niets, bang als ze zijn voor stilte. Maar de alcohol maakt de tongen los en babbelen wordt verwijten. Wim wordt van alle kanten op zijn zwakke kanten gewezen. Hij reageert dat weer af op Junior. Een en ander escaleert tot een ordinaire familieruzie, waarin Opa’s avontuurtjes ter sprake komen, Oma over haar helderziendheid raaskalt, Junior zich ziek snoept, Cora haar man treitert met een meer begaafde collega, Opa een rol gaas naar zijn hoofd krijgt en het in zijn broek doet…. en dit alles voor het oog van de buren.

Wim loopt kwaad weg. Hij wil niks meer met die familie te maken hebben en komt nooit meer terug. Maar ja, juist dan barst een onweersbui los. En Wim keert op zijn schreden terug. En ach… de vakantie is toch gauw voorbij. Hoe lang moet u nog..?