Jan van de Molen keert na tientallen jaren terug in het dorp van zijn jeugd. Als puber werd hij daar “Mallejan” genoemd, ieder draagt er een beeldende bijnaam. Jan wil een boek schrijven over die voor zijn vader noodlottige periode. Deze dappere onderwijzer, vanwege zijn temperament “Dolle Dries” genoemd, werd na een handgemeen met de corrupte wethouder “de Beer” onschuldig veroordeeld en overleed in de gevangenis.
Ondergebracht in het verbouwde kippenhok van de familie de Brave, waarin Dolle Dries de weken voor zijn proces had verbleven, wil Jan diens eenzaamheid destijds invoelen maar ook de waarheid achterhalen.

Snel wordt duidelijk dat er niet veel veranderd is in het dorp. De post wordt nog altijd voor bestelling gelezen en doorverteld. Dorpelingen vliegen elkaar om niets naar de keel en zijn in kampen verdeeld. Maar ook zijn ze één in het toedekken van vroegere onverkwikkelijkheden zoals die rond Dolle Dries. Bovenal is het nog steeds “de Beer” die als wethouder manipuleert, domineert en op rokken jaagt.

Al gauw raakt Jan tegen zijn zin verwikkeld in allerlei conflicten en liefdesperikelen. Het loopt met Mallejan anders af dan met zijn vader. Zelf loopt hij vast in de ontstane situatie en duikt onder in kluizenaarschap. Gelukkig is het de flegmatieke oma de Brave met haar wichelroede die hem weer wakker schudt. Maar het is vooral “Ratje”, de punkachtige kleindochter, die hem helpt de waarheid over zijn vader boven tafel te krijgen. De Beer weet zij op even hilarische als doeltreffende wijze met eigen wapenen te bestrijden en tot overgave te dwingen.

Mallejan kan het boek over zijn vader schrijven en zijn zoon straks de eervolle naam Dries van der Molen geven.